بازگشت
وصیت
عبدالله «وفا» عبدالله «وفا»

در آن ساعت که جان از تن  بدر  شد

ز شبنم ها ی  گل   تن  را   بشو یید

ز  بر گ   بید   سر  سبز   بها ر ی

کفن  د و ز ید و دورم  پیچ سا ز یید

به  یا ر ا ن نقل  قو لم  ر ا  بگو یید

به  جا ی ا شک غم  شادی بریز یید

تن  ز ا ر   و  نحیفم  ر ا به  مستی

به  بز م  عا شقا ن  شهر  ما نیید

ز  گلها ی  بها ر ی   ر و ی   قلبم

            و فا  را  حک  کنید  و  و ا گذاریید

 

 

کاروان  محبت                

 

ما  نه تنها  واله  گلها ی  رنگین    گشته ایم

داغ بردل لاله وش دل ریش و خونین گشته ایم

از فراق روی  جانان  سر  به زا نو ی   سکو ت

تا  سحر همرا ز با آن ماه و پر و ین گشته ا یم

ا ز سر شب تا سحر د ر دست د اما ن  خیال

سرد مهر و  گرم  خو ی و زرد وسیمین گشته ا یم

کاروان   جان جانان    ر هسپا ر    ملک  غیر

ما ز  صدق  این  خبر  محزون و غمگین گشته ایم

چند  کو شی با  « وفا » د ر   راه  او  تا پای  جا ن

ما به  شطرنج  محبت  همچو  فر زین  گشته ایم

 

 

بخت  و  قسمت             

 

نقش  معکو س نگینم، قصه ها دارم  به  دل

شمع  بزم دوستانم ،شعله ها دارم به   دل

ناله دارم  چون  جرس ، اما  زبانم  قاصر است

 ساز و برگ هستی ام ،بس نغمه ها دارم به دل

دیده  تا بکشوده ام ،  مرگ  مروت  د یده  ام

خود به جان  خویشتن  هم  فتنه ها دارم به دل

سو ختم از پای  تا  سر لیک کس   آگه  نشد

راز هستی  سوز بین ،صد ناله ها دارم به دل

بخت و قسمت گر همی خواهی « وفا» را یار گیر

تار و پود  هستی ام ،افسا نه  ها  دارم به د ل


November 10th, 2008


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان